ارزش گذاری سهام شرکت ها
ارزشگذاری فرآیندی است که در آن ارزش جاری یک دارایی یا شرکت تعیین میگردد. فرایند ارزش گذاری بر اساس روش مورد استفاده روش های مختلفی دارد. این ارزیابی میتواند بر اساس ارزش ذاتی خود شرکت و داراییهای آن باشد یا در مقایسه با سایر شرکت ها باشد.
ارزشگذاری از جمله مفاهیمی است که از دیرباز مورد توجه مکاتب اقتصادی مختلف، سرمایه گذاران و مدیران بوده است. در پارادایم جدید مالی، هدف مدیریت خلق ارزش و ایجاد ثروت برای سهامداران میباشد. دانش مدیریت مالی دانش مطالعه چگونگی سرمایه گذاری و افزایش بهره وری منابع مالی میباشد. تخصیص منابع مالی در یک بنگاه اقتصادی، نیازمند آشنایی با کیفیت خلق ارزش و جریانات نقدی در آینده است.
مفهوم ارزش (value)، قیمت (Price) و بهای تمام شده (Cost) غالباً به جای یکدیگر به کار میرود در حالی که این مفاهیم متفاوت از یکدیگر هستند.
قیمت، واژهای است که بیانگر مبلغ پرداخت شده برای مقداری از کالا یا نوعی از خدمت درخواست شده و یا مبلغ تحصیل یک دارایی میباشد..JPG)
روش های متعددی برای ارزشگذاری سهام شرکتها وجود دارد که باتوجه به نوع فعالیت،ساختارمالی و حوزه فعالیت شرکت میتوان از روش های مختلفی استفاده نمود.
بطور کلی تمامی روشهای ارزشگذاری سهام شرکتها در دو دسته جای میگیرند:
- ارزشگذاری مستقل (مطلق)
- ارزشگذاری وابسته (قیاسی)
در روش های ارزشگذاری مستقل تلاش میشود تا با توجه به عوامل و فاکتورهای بنیادی ارزش ذاتی را مشخص کرد.در این روش علاوه بر عواملی همچون کلیت اقتصاد، صنعت،شرایط اقتصادی و شرایط مالی و مدیریت شرکت ها از صورتهای مالی آن توجه میشود و با استفاده از محاسبات مالی ارزش سهام را بدون توجه به عوامل دیگر و یا وضعیت دیگر شرکتها محاسبه میکنند. مباحث دیگری که در این روش مورد بررسی قرار میگیرند سود تقسیمی،جریانات نقدی نرخ رشد پایدار،تحقق درآمد و سوداوری شرکت و…… است.
از جمله روش های ارزش گذاری مستقل میتوان به مدلهای تنزیل سود نقدی،تنزیل جریاناتنقدی،تحقق درامدو مدل مبتنی بر دارایی ها اشاره کرد.
در روش ارزشگذاری قیاسی از مقایسه وضعیت یک شرکت با وضعیت سایر شرکتهای وابسته استفاده می شود. این روش برخلاف روش مستقل تنها معیار ارزشگذاری سهام یک شرکت تنها ارزش ذاتی و واقعی آن شرکت نخواهد بود بلکه وضعیت یک شرکت به سایر شرکتهای مشابه است. بنابراین ممکن است ارزش ذاتی سهام یک شرکت با ارزش آن در قیاس با وضعیت سایر شرکتها متفاوت باشد و این اختلاف قیمت میتواند بصورت مثبت یا منفی رخ دهد.
همانطور که گفته شد در این روش عوال و فاکتورهای مهم بنیادی تنها به صورت های مالی آن شرکت بر نمیگردد بلکه وضعیت شرکت با استفاد از برخی نسبتها و ضرایت با سایر شرکت های مشابه قیاس میشود و ارزش آن بطور نسبی با توجه به وضعیت کلیه شرکت های مشابه قیاس می شود و ارزشگذاری آن بر اساس وضعیت شرکت های مشابه است.
این روشها به دلیل سهولت در محاسبات و مفاهیم نسبت روش های مستقل بیشتر مورد اقبال فعالان بازار های مالی قرار میگیرند اما در تفسیر این نسبت ها نکات مهم و حساسی وجود دارد که معمولا از آنها چشم پوشی می شود.
سعید نیک اختر
