در این نوشتار میخواهیم فرایند  معامله در فارکس را به شما توضیح دهیم. در مقالات آشنایی با بازار فارکس و چگونه کار خود را در بازار فارکس شروع کنیم، شما را با فرایند شروع کار و اینکه بازار فارکس چه بازاری هست آشنا کردیم.
در این نوشتار میخواهیم به شما بگوییم در بازار فارکس چه دارایی ها (assets) هایی را معامله میکنید و چطور انواع اردر ها چه هستند هم چنین شما را با مفهوم لوریج به صورت دقیق تری اشنا کنیم.

در فارکس چه دارایی هایی را معامله میکنیم و فرایند معامله در فارکس چگونه است

ما در فارکس معمولا جفت ارز ها را تحت عنوان قرارداد های CFD معامله میکنیم.
این قرارداد ها ، ابزارهای مالی هستند که به معامله گران اجازه می‌دهند بر روی تفاوت قیمت یک دارایی در طول زمان شرط بندی کنند، بدون اینکه به طور مستقیم دارایی را مالک شوند. این نوع قراردادها بین دو طرف (معمولاً معامله گر و یک بروکر یا بانک) منعقد می‌شوند.

CFD‌ها اجازه می‌دهند که بر روی انواع دارایی‌ها معامله کنید، از جمله ارزها، سهام، کالاها و شاخص‌های بازار. هنگامی که شما یک CFD را خریداری می‌کنید، شما در واقع یک تفاوت قیمت (Contract for Difference) بین قیمت ورودی و خروجی آن دارید و سود یا ضرر شما بر اساس این تفاوت محاسبه می‌شود. این ابزار امکان معامله با حرکت قیمت به هر دو سمت، به عنوان خرید (long) و فروش (short) را فراهم می‌کند، که این ویژگی معاملات در بازارهای مختلف را برای سرمایه‌گذاران جذاب می‌کند.

در واقع CFD ها یک قرارداد مشتقه Forward هستند. کراس ارزی یا همان ارزهای متقاطع، به معاملاتی اشاره دارد که در آن دو ارز متفاوت به هم متصل شده و به صورت همزمان معامله می‌شوند. در اینجا، یک ارز اولیه با یک ارز ثانویه در یک جفت ارزی ترکیب می‌شود. مثلاً، در جفت ارز EUR/USD، یورو ارز اولیه و دلار امریکا ارز ثانویه است. حرکت قیمت در این نوع معاملات بر اساس تفاوت ارزش بین دو ارز می‌باشد.

اهمیت جفت ارزها در بازار فارکس به دلیل نقش بسیار مهمی که برای معاملات ارزی دارند، بسیار بالاست. بازیگران با تحلیل جفت ارزها می‌توانند بهترین تصمیمات را در خصوص خرید یا فروش ارزها بر اساس توقعات نسبت به یکدیگر بگیرند.

جفت ارزها می‌توانند اطلاعات مفیدی در مورد نرخ ارزها و وضعیت اقتصادی جهانی را ارائه دهند و به معامله گران کمک کنند تا بهترین استراتژی را برای موفقیت در بازار فارکس انتخاب کنند.

فرایند معامله در فارکس بصورت خرید و فروش بر اساس جفت ارزها در قالب معاملات تفاوت قیمت یا CFD صورت می‌گیرد. در صورتی که یک معامله گر تصمیم به خرید جفت ارزی بگیرد، به اصطلاح “long” گرفته است. این به معنای خرید ارز اولیه و فروش ارز ثانویه است. اگر قیمت ارز اولیه نسبت به ارز ثانویه افزایش یابد، معامله گر سود خواهد کرد. برعکس، اگر قیمت ارز اولیه کاهش یابد، ضرر به وجود خواهد آمد.

همچنین، در صورت فروش جفت ارزی، معامله گر به عنوان “short” شناخته می‌شود. این به معنای فروش ارز اولیه و خرید ارز ثانویه است. در این حالت، اگر قیمت ارز اولیه نسبت به ارز ثانویه کاهش یابد، معامله گر سود خواهد کرد. به عبارت دیگر، خرید و فروش جفت ارزها به معامله گران امکان می‌دهد که از حرکات بازار به هر دو جهت بهره‌مند شوند و با تحلیل درست، از فرصت‌های مختلف در بازار بهره‌مند شوند.

دیگر دارایی ها در بازار فارکس

در بازار فارکس، علاوه بر ارزها، دارایی‌های دیگری نیز قابل معامله هستند، از جمله کالاها (commodities)، شاخص‌های بازار (indices) و سهام (stocks). این دارایی‌ها به عنوان ابزارهای متنوعی در اختیار معامله گران قرار گرفته‌اند تا آن‌ها بتوانند در افق زمانی مختلف به دنبال فرصت‌های سرمایه‌گذاری باشند.

کالاها، مانند نفت، طلا، نقره و گاز، به عنوان دارایی‌های با ارزش معمولاً در بازار فارکس معامله می‌شوند. شاخص‌های بازار، همچون S&P 500 یا Dow Jones، نمایانگر عملکرد کل بازارهای مالی هستند و معامله آنها به معامله گران این امکان را می‌دهد که به صورت گسترده در مورد عملکرد بازارها اطلاعات کسب کنند. همچنین، معامله گران می‌توانند با معامله سهام شرکت‌های بزرگ، به سرمایه‌گذاری در بخش‌های خاص اقتصادی علاقه نشان دهند.

دارایی‌هایی که در بازار فارکس معامله می‌شوند، اغلب به صورت CFD یا تفاوت قیمت معامله می‌شوند. این قراردادها به معنای تعهدات مالی بین دو طرف (معمولاً معامله گر و بروکر یا بانک) بر اساس تفاوت قیمت یک دارایی در طول زمان هستند.

بر اساس نوع دارایی، قراردادهای CFD ممکن است شامل کالاها (مثل نفت و طلا)، شاخص‌های بازار (مانند S&P 500) و سهام (از شرکت‌های بزرگ تا شرکت‌های کوچک‌تر) باشند.
انواع اردر ها در بازار فارکس
در بازار فارکس، معامله گران از انواع مختلفی از اردرها برای ورود یا خروج از معاملات استفاده می‌کنند. برخی از انواع اردرهای متداول عبارتند از:

1. Market Order (اردر بازار)

معامله گر درخواست خرید یا فروش را با بهترین قیمت موجود در بازار ارسال می‌کند. این نوع اردر بلافاصله اجرا می‌شود. به این اردر ها در اصطلاح Market Execution گفته می شود.

2. Limit Order (اردر محدوده)

در این حالت، معامله گر یک قیمت خاص برای ورود یا خروج از معامله تعیین می‌کند. اگر قیمت بازار به این سطح برسد، اردر اجرا می‌شود. اردر های لیمیت معمولا وقتی استفاده میشوند که روند را در بازار پیدا کردیم و میخواهیم در قیمت پایین تر از قیمت فعلی بازار خرید یا در قیمت بالاتر از قیمت فعلی بازار فروش بگیریم.

3. Stop Order (اردر توقف)

این نوع اردر به معامله گر این امکان را می‌دهد که در مقابل جهت حرکت قیمت محافظت کند. اگر قیمت به سمتی که مشخص کرده است حرکت کند، اردر به یک Market Order تبدیل می‌شود. این اردر ها معمولا به ایستگاه های قیمتی ورود به معامله یاد میشوند.

مثلا وقتی میخواهیم در قیمتی بالاتر از قیمت موجو خرید بگیریم (یعنی میخواهیم قیمت از یک سطح رد شود و بعد وارد موقعیت خرید شویم) یا در قیمتی پایین تر از قیمت فعلی وارد پوزیشن فروش شویم

4. Stop-Loss Order (اردر توقف ضرر)

این نوع اردر به معامله گر این امکان را می‌دهد که یک سطح قیمتی را برای محافظت از ضررها در نظر بگیرد. اگر قیمت به این سطح برسد، اردر به یک Market Order تبدیل می‌شود. این اردر از نوع اردر های stop می باشد.

5. Take-Profit Order (اردر دستیابی به سود)

معامله گر با استفاده از این اردر یک سطح قیمتی را برای دستیابی به سود معین می‌کند. اگر قیمت به این سطح برسد، اردر به یک Market Order تبدیل می‌شود.

این انواع اردرها به معامله گران امکان می‌دهند تا معاملات خود را به دقت مدیریت کنند و استراتژی‌های مختلف را پیاده سازی کنند.
در عکس زیر این اردر ها را کاملا توضیح دادیم.

لوریج

لوریج یا همان ضریب اهمیت، در فرایند معامله در فارکس، بر روی مارجین معامله گران اثر گذار است. این ضریب اهمیت نشان‌دهندهٔ تأثیر متغیرهای مختلف اقتصادی، اجتماعی یا سیاسی بر نرخ ارزها است. زمانی که لوریج بالا است، یعنی اطلاعات و رویدادهای خاصی بر ارز دارای تأثیر زیادی دارند. از سوی دیگر، لوریج پایین نشان‌دهندهٔ کمتر بودن تأثیر متغیرها است.

به عنوان مثال، اگر یک رویداد مهم مانند اعلام نرخ بیکاری یا تغییرات در نرخ سود بانک مرکزی اتفاق بیفتد، لوریج بالا می‌رود و این نشان‌دهندهٔ احتمال تأثیر زیادی از آن رویداد بر بازار ارز است. معامله گران ممکن است از لوریج بالا برای تصمیم‌گیری در مورد زمان مناسب برای ورود یا خروج از معاملات استفاده کنند، زیرا در زمان‌های با لوریج بالا، بازارها به نسبت حساس‌تر به اخبار و اطلاعات خاصی می‌شوند.

بطور کاربردی برای معامله، لوریج بر روی مارجین شما برای گرفتن پوزیشن تاثیر مستقیم دارد. یعنی وقتی لوریج بیشتری استفاده کنید ، درواقع مارجین کمتر از بالانس خود در بازار داده اید.
بطور مثال همانطور که در دیگر ویدیوهای آشنایی با فارکس گفته شد، شما برای گرفتن یک لات قراداد برای جفت ارز یورو دلار تقریبا 100 هزار دلار مارجین نیاز دارید اما با لوریج 1:1000 این مارجین به صد دلار کاهش پیدا میکند.

حجم معامله

یکی از مهمترین مقولات در فرایند معامله در فارکس ، حجم موقعیت یا همان position size، نشان‌دهندهٔ مقدار ارزی است که یک معامله گر در یک معامله خاص در بازار فارکس می‌گیرد. تعیین حجم موقعیتی به معنای تصمیم گیری در مورد مقدار پولی است که شما می‌خواهید در یک معامله خاص ریسک کنید.

تعیین حجم موقعیتی از چندین عامل وابسته به شما، از جمله سرمایه شما، سطح ریسکی که می‌پذیرید، و فاصله تا اسپرد (spread) است. یکی از رویکردهای متداول برای محاسبه حجم موقعیتی این است که مقدار خطای معامله (به عنوان مثال، نقطه‌های ورود و خروج ممکن) را در نظر بگیرید و سپس حجم موقعیتی را به گونه‌ای انتخاب کنید که اگر معامله شما به سمت معکوس حرکت کند، ضرر شما به میزان مد نظر شما باقی بماند.

مهمترین نکته این است که حجم موقعیتی را به گونه‌ای انتخاب کنید که در صورت احتمال انتقالات ناگهانی در بازار، حساسیت معاملات شما به نقطه‌های حساس موجود در بازار (stop-loss و take-profit) کم شود و ریسک سرمایه شما کاهش یابد.

به شما پیشنهاد میکنم در فرایند معامله در فارکس خود، با توجه به اینکه Pip Value در جفت ارزهای مختلف ، متفاوت است، از اکسپرت مدیریت سرمایه که اختصاصی توسط مجموعه ما نوشته شده استفاده کنید.

لینک اکسپرت مدیریت سرمایه

این اکسپرت ، به دو صورت مقدار معینی پول یا درصد معینی از سرمایه حساب که توسط شما تعیین میشود اقدام به محاسبه حجم میکند.