مختصری درباره فدرال رزرو و تاریخچه و سیستم سازمانی آن
بانك مركزي يك مؤسسه مالي بزرگ است كه با نظارت وسیع بر توليد و توزيع پول و اعتبار براي يك ملت يا گروهي از ملت ها تشکیل شده است(همانند بانک مرکزی اتحادیه اروپا) .در اقتصادهای مدرن و پیشرفته ، بانک مرکزی معمولاً مسئول تدوین سیاست پولی و تنظیم رویکردها و استراتژی ها و ارتباطات بانکهای زیر مجموعه است. بانکهای مرکزی ذاتاً مؤسساتی مبتنی بر بازار نیستند (مستقیما در بازار فعالیت ندارند) یا حتی ضد رقابت هستند (محدوده رقابت بان کهای عضور را تحت نظر دارند و محدودیت هایی برای بی نظمی اقتصادی دارند) زیرا که ماهیتی بالاسری و نظارتی و استراتژیستی دارند. بسیاری از بانکهای مرکزی، آژانسهای مستقل از دولت هستند و به همین دلیل این استقلال آنان مورد حمایت اغلب موسسات مالی و فعالین اقتصادی است اما ، حتی اگر یک بانک مرکزی به طور قانونی متعلق به دولت نباشد ، محدودیت و مسئولیت و دامنه عملکرد آن توسط قانون تعیین و حفاظت می شود. ویژگی مهم یک بانک مرکزی متمایز کردن آن از سایر بانک ها انحصار قانونی آن است که این مورد به بانک مرکزی امتیازاتی از قبیل چاپ اسکناس را می دهد. اگرچه وظایف بانک های مرکزی بسته به کشورشان متفاوت و متنوع است ، اما این وظایف (و توجیهی برای وجود آنها) معمولاً در سه حوزه قرار می گیرند:
بانکهای مرکزی عرضه پول ملی را از طریق صدور ارز و تعیین نرخ بهره وام و اوراق کنترل و تنظیم می کنند:
- در این روش ، آنها سیاست های پولی را برای هدایت اقتصاد کشور و دستیابی به اهداف اقتصادی ، مانند اشتغال ملی و توسعه کشور مدیریت می کنند
- بانک مرکزی بانکهای عضو را ملزم می کنند که تا چه میزان مجوز اعطای وام دارند، چه میزان وجه به صورت ثابت باید در دسترس داشته باشند و میزان و نوع ضمانت سپرده ها را مشخص می کند.
- برای بانکهای تابعه وام و خدمات ارائه می دهند و ذخایر ارزی را مدیریت می کنند . یک بانک مرکزی همچنین به عنوان وام دهنده اضطراری به بانکهای تجاری در معرض خطر و سایر موسسات و حتی گاهی دولت نیز عمل می کند.
سیستم فدرال رزرو ایالات متحده بی شک قدرتمندترین موسسه مالی در جهان است. سیستم فدرال رزرودر سال 1913 توسط کنگره ایالات متحده تأسیس شد تا یک سیستم پولی و مالی ایمن ، انعطاف پذیر و با ثبات را در این کشور شکل دهد. این سیستم مبتنی بر یک سیستم مرکزی-فدرال با مرکزیت آژانس دولتی مرکزی (هیئت دولت) در واشنگتن دی سی و 12 بانک مرکزی منطقه ای فدرال است که هر یک مسئولیت یک منطقه جغرافیایی خاص از ایالات متحده را تشکیل می دهند. تصمیمات بانک های فدرال لازم نیست توسط رئیس جمهور یا هر مقام دولتی دیگر تعیین شود با این حال ، هنوز هم تحت نظارت کنگره است و باید در چارچوب اهداف سیاست اقتصادی و دولت کار کند و اغلب با عنوان “بانک فدرال رزرو” شناخته می شود.
تاسیس فدرال رزرو به علت مشکلات بزرگ و مکرر مالی (که اقتصاد ایالات متحده را در قرن گذشته تحت فشار گذاشته بود) به تأخیر افتاد و منجر به ایجاد اختلالات اقتصادی شدید (به دلیل ناکامی بانک ها) ورشکستگی های تجاری بزرگی شد. بحرانی اقتصادی در سال 1907 منجر به شکل گیری مؤسسه‌ای شد که از بروز اینگونه مشکلات و سردرگمی جلوگیری کند. 12 بانک فدرال منطقه ای در بوستون ، نیویورک ، فیلادلفیا ، کلیولند ، ریچموند ، آتلانتا ، شیکاگو ، سنت لوئیس ، مینیاپولیس ، کانزاس سیتی ، دالاس و سان فرانسیسکو مستقر هستند.
وظایف فدرال رزرو را می توان به چهار حوزه کلی طبقه بندی کرد:
- انجام سیاست های پولی ملی با تأثیرگذاری بر شرایط پولی و اعتباری در اقتصاد ایالات متحده برای اطمینان از حداکثر اشتغال ، قیمت پایدار(تثبیت تورم) و نرخ بهره متوسط بلند مدت .
- نظارت و تنظیم مؤسسات بانکی برای اطمینان از ایمنی سیستم بانکی و مالی ایالات متحده و حمایت از حقوق اعتباری مصرف کنندگان.
- حفظ ثبات سیستم مالی و ریسک سیستماتیک( ریسکی که جهت سلامت اقتصادی کشور تعیین می شود.)
- ارائه خدمات مالی – از جمله نقش محوری در بهره برداری از سیستم پرداخت ملی – به موسسات سپرده گذاری ، دولت ایالات متحده و نهادهای رسمی خارجی
اصلی ترین نهاد سیاست گذاری پولی فدرال رزرو کمیته بازار آزاد فدرال رزرو (FOMC) است که اعضای هیئت مدیره آن شامل رئیس بانک مرکزی فدرال نیویورک و روسای چهار بانک مرکزی دیگر فدرال رزرو است که به صورت چرخشی فعالیت می کنند. این کمیته مسئول تصمیم گیری های سیاست پولی است که به سه حوزه تقسیم می شوند:
- به حداکثر رساندن اشتغال
- تثبیت قیمتها (کنترل تورم)
- تعدیل نرخ بهره بلند مدت ( باتوجه به وضعیت و فاز اقتصادیک شور بعنوان اهرمی برای تاثیر گذاشتن بر اقتصاد کلان کشور)
وظایف اول و دوم به عنوان وظایف دوگانه فدرال رزرو شناخته می شوند .
منبع اصلی درآمد فدرال رزرو ، طیف وسیعی از اوراق بهادار دولتی ایالات متحده است که از طریق عملیات خود فدرال رزرو به دست آمده است. منابع درآمد دیگر شامل علاقه به سرمایه گذاری های ارزی ، بهره وام پرداخت شده به موسسات سپرده گذاری و هزینه خدمات (مانند ترخیص چک و نقل و انتقالات صندوق) می باشد. پس از پرداخت هزینه ها ، فدرال رزرو مازاد درآمد خود را به خزانه داری ایالات متحده منتقل می کند.
فرزاد شیبانی
